Η ΠΑΣΠ Ηλεκτρολόγων Μηχανικών σας προσκαλεί στην εκδρομή που διοργανώνει στην Αράχωβα μαζί με την ΠΑΣΠ Επιστήμης των Υλικών, την ΠΑΣΠ Πολιτικών Μηχανικών, την ΠΑΣΠ Χημικών Μηχανικών, την ΠΑΣΠ Ιατρικής, την ΠΑΣΠ ΠΤΔΕ και την ΠΑΣΠ Φυσικού. Η εκδρομή θα πραγματοποιηθεί στο χρονικό διάστημα 18/12 με 20/12. Το κόστος είναι 95€ ανά άτομο και περιλαμβάνει τα "μεταφορικά" (με πούλμαν), τη διαμονή σε δύο πολυτελή ξενοδοχεία στους Δελφούς, πλήρη ασφάλιση, πρωινό στο ξενοδοχείο, ξενάγηση στο Λιβάδι κ.λ.π.
Οι ενδιαφερόμενοι αλπινιστές μπορούν να ζητούν πληροφορίες στο τραπεζάκι μας ή να καλέσουν στα τηλέφωνα επικοινωνίας του site.
Την Τετάρτη 16/12 στις 13:00 θα πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου στην αίθουσα ΗΛ5. Σας καλούμε όλοι μαζί να δώσουμε το δυναμικό παρόν στηρίζοντας το αγωνιστικό πλαίσιο της ΠΑΣΠ.
Ανοιχτό, δημοκρατικό και αποκεντρωμένο Πανεπιστήμιο
Διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Πανεπιστημίων
Έρευνα που δεν χειραγωγείται, Έρευνα εκμεταλλεύσιμη από τα ίδια τα ιδρύματα
Ασφαλιστικό σύστημα που αναδιανέμει τα εισοδήματα και δεν εγκαταλείπει τους νέους
Δημοκρατικό σχεδιασμό, αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
Κατάργηση των Νόμων για Αξιολόγηση, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Νόμοι που πλήττουν την αξιοκρατία, το δημόσιο χαρακτήρα και την προοπτική των Πανεπιστημίων μας.
Καμία εφαρμογή του Νόμου-Πλαισίου που καταδίκασαν μαζικά οι φοιτητές το προηγούμενο διάστημα.
Καμία Αναθεώρηση του άρθρου 16 που ανοίγει την κερκόπορτα για την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα του Δημόσιου Πανεπιστημίου.
Διαβούλευση από μηδενική βάση από όλους τους φορείς και τους κοινωνικούς εταίρους και την συγκρότηση μίας ολοκληρωμένης πρότασης για το μέλλον της εκπαίδευσης.
Σύσταση Φ.Ε.ΠΑ.Π. ώστε οι Φοιτητικοί Σύλλογοι να δρουν συγκροτημένα και συντεταγμένα.
Αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία και την Έρευνα στο 7% και στο 2% αντίστοιχα.
100% εκπροσώπηση των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης.
Κατάργηση της βάσης του 10, που αποκλείει μαθητές από τα ιδρύματα και τους οδηγεί στην φοιτητική μετανάστευση και στα Κ.Ε.Σ..
ΣΤΕΓΑΣΗ
Ανατροπή της απαράδεκτης ισχύουσας κατάστασης κατά την οποία 800 κλίνες αντιστοιχούν σε 22000 φοιτητές
Ανέγερση νέων κτιρίων με περισσότερες κλίνες στο κέντρο της Πάτρας
Εκσυγχρονισμός της Εστίας και χειραφέτησή της από κομματικά όργανα
ΣΙΤΙΣΗ
Ποιοτική αναβάθμιση τόσο των εγκαταστάσεων όσο και του φαγητού της Εστίας
Παροχή δωρεάν σίτισης σε όλους ανεξαιρέτως εισοδήματος και εθνικότητας και θέσπιση ωραρίου συμβατού με τις ανάγκες τους
Σύναψη σύμβασης με εστιατόρια στο κέντρο της Πάτρας όπου οι φοιτητές θα σιτίζονται ποιοτικά με μικρότερο αντίτιμο
Έλεγχος των συμβάσεων με όλα τα κυλικεία από την Εταιρεία Διαχείρισης και Αξιοποίησης της Περιουσίας του Πανεπιστημίου καθώς και ανάρτηση των προβλεπόμενων τιμών σε εμφανή σημεία
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ
Εκσυγχρονισμός του στόλου των αστικών λεωφορείων τα οποία δεν είναι επαρκή για μία φοιτητούπολη όπως η Πάτρα
Μείωση του αντιτίμου του εισιτηρίου
Να ισχύσει προσωρινά η περσινή απόφαση για την κάρτα απεριορίστων διαδρομών
Λίγα λόγια για το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Ο Ηλεκτρολόγος Μηχανικός αναπτύσσει τις δραστηριότητές του σε τρεις κυρίως κατευθύνσεις :
α΄ Στην μελέτη, κατασκευή και λειτουργία των ηλεκτρολογικών έργων (μηχανήματα, εξοπλισμός, εγκαταστάσεις).
β΄ Στην οικονομία και διοίκηση βιομηχανικών μονάδων, επενδυτικών προγραμμάτων και τεχνολογικών εφαρμογών.
γ΄ Στην ανάπτυξη νέων προϊόντων και μηχανημάτων, στην καινοτομία και στην έρευνα.
Στην πρώτη κατεύθυνση, ο Η/Μ εφαρμόζει όλους τους κανόνες της τεχνικής και της επιστήμης προκειμένου να σχεδιάσει και να κατασκευάσει ασφαλή και οικονομικά έργα μηχανών και εγκαταστάσεων.
Στην δεύτερη κατεύθυνση, ο Η/Μ μπορεί να εργασθεί ως στέλεχος δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων. Διαθέτοντας βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση των φυσικών και τεχνικών φαινομένων, ο Η/Μ αποτέλεσε και αποτελεί ιδανικό διοικητικό στέλεχος το οποίο λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις για τεχνολογικές εφαρμογές, εκπαίδευση τεχνικών στελεχών και χρηματοδότηση επενδύσεων. Ακόμη, ο Η/Μ απασχολείται στον τομέα παροχής υπηρεσιών ως στέλεχος πωλήσεων ηλεκτρολογικού εξοπλισμού.
Τέλος στην τρίτη κατεύθυνση, ο Η/Μ ασχολείται με την ερευνητική διαδικασία της σταδιακής εισαγωγής των νέων τεχνολογιών στους τομείς της ενέργειας, του περιβάλλοντος, της αυτοματοποίησης, των τηλεπικοινωνιών, των υπολογιστών και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Η θέση του Μηχανικού στη Βιομηχανία
Oι τομείς απασχόλησης του μηχανικού στη βιομηχανία είναι εξαιρετικά πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο μηχανικός στη βιομηχανία μπορεί να ασχοληθεί με πάσης φύσεως τεχνικό θέμα. Έχει στελεχική θέση και ο ρόλος του πρέπει να είναι καθοριστικός. Σε πολύ γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι το περιεχόμενο της εργασίας του μηχανικού στη βιομηχανία μπορεί να αφορά την διαδικασία παραγωγής, την επίβλεψη της λειτουργίας, θέματα διοίκησης-οργάνωσης, ποιοτικού ελέγχου, προμήθειας υλικών, πάσης φύσεως βελτιώσεις των εγκαταστάσεων. Αναλυτικότερα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει τους παρακάτω τομείς απασχόλησης του μηχανικού στη βιομηχανία:
- Σχεδιασμός και μελέτη εγκαταστάσεων κτιρίων και βιομηχανιών.
- Παραγωγή - χρήση - διανομή - εξοικονόμηση ενέργειας.
- ∆ιοίκηση προσωπικού.
- Μελέτες νέων επενδύσεων και βιωσιμότητας τους.
- Μελέτες προστασίας του περιβάλλοντος.
- Έλεγχος ποιότητας προϊόντων και εγκαταστάσεων.
Η εργασία του μηχανικού στη βιομηχανία συνήθως είναι αρκετά σύνθετη, διότι απαιτεί και ευρύτητα γνώσεων, αλλά και ικανότητα να λειτουργεί με αποτελεσματικό τρόπο στο σύστημα κοινωνικών - εργασιακών σχέσεων που αποτελούν σήμερα τη βιομηχανία.
Ο Ρόλος του Μηχανικού στις νέες τεχνολογίες
Ο ρόλος του Μηχανικού στις νέες τεχνολογίες είναι ιδιαίτερα σύνθετος. Η αλματώδης ανάπτυξη των υπολογιστών με τις μεγάλες δυνατότητες ολοκλήρωσης κυκλωμάτων, οι νέες προγραμματιστικές εφαρμογές και η είσοδος των υπολογιστικών συστημάτων σε όλες τις εκφάνσεις της σύγχρονης ζώνης οδηγούν στην υψηλή ανάγκη για τεχνογνωσία και σχεδίαση νέων προϊόντων. Η ανάγκη για επικοινωνία σε μακρινές αποστάσεις, για μεταφορά μεγάλου όγκου δεδομένων, για διεκπεραίωση συναλλαγών και για φορητότητα οδήγησαν στη χρήση δορυφόρων, του διαδικτύου, του κινητού τηλεφώνου και των οπτικών ινών. Όλα αυτά αποτελούν πεδίο δράσης του Η/Μ, ο οποίος καλείται πλέον να σχεδιάζει, να επιβλέπει, να παράγει νέα προϊόντα και να ερευνά πάνω σε όλους αυτούς τους τομείς, ώστε να συνεχίσει να είναι πρωτοπόρος στην οικονομική ανάπτυξη και να επιτελεί τον κοινωνικό του χαρακτήρα.
Ο Ρόλος του Μηχανικού στην Εκπαίδευση
Οι διπλωματούχοι Μηχανικοί μπορούν να απασχοληθούν ως εκπαιδευτικοί, στη δευτεροβάθμια, τη μεταδευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Πιο συγκεκριμένα ο Μηχανικός έχει δυνατότητα να διοριστεί επίσης σαν εκπαιδευτικός στη δημόσια και ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σαν καθηγητής εφαρμογών στα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Τ.Ε.Ι.), σαν καθηγητής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.), στα Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.) ή επίσης στις διάφορες σχολές του Ο.Α.Ε.∆. ή στις σχολές Εμπορικού ναυτικού κλπ. Αν ο Μηχανικός είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος έχει δυνατότητα να διεκδικήσει κάποια μόνιμη θέση στα Τ.Ε.Ι. ή στα Α.Ε.Ι. Μόνο για την θέση Καθηγητή Εφαρμογών Τ.Ε.Ι. απαιτείται η κατοχή τίτλου μεταπτυχιακών σπουδών.
Φορείς σχετικοί με το επάγγελμα του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (Τ.Ε.Ε)
Το Τ.Ε.Ε αποτελεί τον επίσημο Τεχνικό Σύμβουλο του Κράτους σε θέματα κατασκευών και ανάπτυξης. Η αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων αλλά και η διαδικασία για την απόκτηση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος διενεργείται από το Τ.Ε.Ε με εξετάσεις μετά τη λήψη του Διπλώματος.
2.Ταμείο Συντάξεως Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε)
Το ΤΣΜΕ∆Ε είναι το ασφαλιστικό ταμείο στο οποίο ασφαλίζονται οι Μηχανικοί υποχρεωτικά από την ημερομηνία που γίνονται µέλη του ΤΕΕ, είναι Νομικό Πρόσωπο ∆ημοσίου ∆ικαίου και εποπτεύεται από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Η λειτουργία του καθορίζεται από τον νόμο "Περί Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών & Εργοληπτών ∆ημοσίων Έργων" καθώς και από ένα σύνολο γενικών και ειδικών διατάξεων που αφορούν τους φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.
Ο Π.Σ.Δ.Μ.Η είναι ο Επιστημονικός- Κλαδικός Σύλλογος στον οποίο ανήκουν οι Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί. Μέλη του, εκτός από τους Ηλεκτρολόγους και Μηχανολόγους Μηχανικούς γίνονται επίσης όλοι οι ∆ιπλωματούχοι Μηχανικοί που καλύπτουν τις ειδικότητες των Μηχανικών Η/Υ, Ναυπηγών, Αεροναυπηγών, Μηχανικών Παραγωγής, κλπ.
Με βάση τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στον τομέα της εργασίας και στην ίδια την κοινωνία λόγω της ραγδαίας εξέλιξης της τεχνολογίας και της επιστήμης, η συνεχής εκπαίδευση και πρόσβαση στη γνώση αποτελούν τελικά το διαβατήριο μιας χώρας στην ανάπτυξη.
Κάτω από αυτή την λογική αλλά και την άποψη ότι η εκπαίδευση και η καλλιέργεια του ανθρώπου δεν έχει τέλος καθώς και ότι το δικαίωμα πρόσβασης στη γνώση είναι καθολικό για όλες τις ηλικιακές ομάδες και φυσικά τις κοινωνικές τάξεις, η Π.Α.Σ.Π. στηρίζει την ίδρυση των Ινστιτούτων Δια Βίου Εκπαίδευσης (Ι.Δ.Β.Ε.) κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Πιστεύουμε στην ίδρυση των Ι.Δ.Β.Ε. κάτω από την αιγίδα των Δημόσιων Πανεπιστημίων. Τα ινστιτούτα αυτά θα έχουν χαρακτήρα επιμόρφωσης κυρίως εργατικού δυναμικού. Η φοίτηση σε αυτά θα διαρκεί το μέγιστο τρία έως τέσσερα εξάμηνα και θα γίνεται δωρεάν. Στη λογική της δωρεάν παιδείας δεν θα επιτρέψουμε την επιβολή διδάκτρων στους παρακολουθούντες τα μαθήματα.
Σε ένα πλαίσιο ευρύτερης κοινωνικής πολιτικής στηρίζουμε τη θέση που θέλει «ευπαθείς» κοινωνικά ομάδες να έχουν τον πρώτο λόγο για φοίτηση στα Ι.Δ.Β.Ε. όπως οι πρόσφατα απολυμένοι, ανειδίκευτοι εργάτες, χρόνια άνεργοι, ανύπαντρες μητέρες κ.τ.λ..
Αντιμετωπίζουμε τα Ι.Δ.Β.Ε. στο πλαίσιο μιας γενικότερης προοδευτικής πολιτικής η οποία θέλει την παιδεία και την γνώση να είναι θεμέλια μιας υγιούς κοινωνίας και ενός σύγχρονου δημοκρατικού πολιτεύματος.
Για αυτό δεν μπορούμε να αρνηθούμε σε κανένα το δικαίωμα της περαιτέρω εκπαίδευσης, γιατί για μας η παιδεία δεν πρέπει να περιχαρακώνεται στον άξονα του κεντρικού εκπαιδευτικού συστήματος αλλά να διαχέεται μέσα στην κοινωνία.
Θα αντιμετωπίζουμε πάντα θετικά προτάσεις που θα δίνουν ερέθισμα για διάλογο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ανοίγματος του εκπαιδευτικού συστήματος στην κοινωνία.
(Διεπιστημονικός Οργανισμός Αναγνώρισης Τίτλων Ακαδημαϊκών και Πληροφόρησης)
Το 2005 κατατέθηκε από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ και υπερψηφίστηκε, επί της αρχής και από το Π.Α.ΣΟ.Κ., το νομοσχέδιο για την κατάργηση του Δ.Ι.Κ.Α.Τ.Σ.Α. και την αντικατάσταση αυτού από έναν νέο οργανισμό με την ονομασία Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π.. Ο οργανισμός αυτός έχει ως στόχο την αναγνώριση τίτλων σπουδών από πανεπιστήμια και ιδρύματα ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης της αλλοδαπής. Η τότε κυβέρνηση της ΝΔ υποστήριζε πως το Δ.Ι.Κ.Α.Τ.Σ.Α. έπρεπε να καταργηθεί ως απαρχαιωμένος, βραδύς και υπερβολικά γραφειοκρατικός οργανισμός και να αντικατασταθεί από έναν ταχύτερο, ευέλικτο και κυρίως αξιόπιστο οργανισμό. Θέση μας είναι ότι ο θεσμός του Δ.Ι.Κ.Α.Τ.Σ.Α. ήταν ανάγκη να εκσυγχρονιστεί και να γίνει πιο ευέλικτος, πιστεύουμε όμως πως με τον νόμο του 2005 τα παραπάνω ήταν απλά προσχήματα. Για ποια ευελιξία μιλούσε η τότε κυβέρνηση της ΝΔ; Μήπως εννοούσε τον πλήρη και άκριτο συντονισμό με της επιταγές της Μπολόνια; Έτσι φαίνεται, αφού βάσει του νόμου υφίσταται ο θεσμός των διδακτικών μονάδων. Εν ολίγοις, ένας φοιτητής του εξωτερικού θα μπορεί να εξισώνει το τριετές πτυχίο του (180 μονάδες) με το αντίστοιχο ελληνικό τετραετές (240 μονάδες) με την δυνατότητα προσθήκης 60 μονάδων όχι από το Master αλλά και από ένα Κ.Ε.Σ. ή Ι.Ε.Κ.. Με τον νόμο του 2005 δηλαδή, όχι απλά αναγνωρίζεται το Bachelor ως τίτλος σπουδών ισάξιος του πτυχίου, αλλά επισημοποιείται τελικά και η λειτουργία των ιδιωτικών Κ.Ε.Σ., αφού δύνανται πια να δίνουν «πτυχία» έστω και με αυτόν τον τρόπο. Αυτός ο νόμος ήταν το επιστέγασμα των προσπαθειών της τότε κυβέρνησης της ΝΔ που είχε ξεκινήσει με την αναγνώριση των Κ.Ε.Σ. από τον κ. Χατζηδάκη στην ευρωβουλή. Η προσπάθεια όμως αυτή δυστυχώς έβαλε την ιδιωτική εκπαίδευση στο πανεπιστήμιο από το παράθυρο καταπατώντας το πνεύμα του ελληνικού συντάγματος και ανοίγοντας πια τον δρόμο και για την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Η εξίσωση των πτυχίων τριετούς φοίτησης με αυτών τετραετούς και πενταετούς υποβαθμίζει τις σπουδές μας και υποδαυλίζει τις προσπάθειες μας στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Είναι βέβαιο πως η τότε κυβέρνηση της ΝΔ εννοούσε την ευελιξία ως ευελιξία της ελεύθερης αγοράς. Επιπλέον το επιχείρημα της αξιοπιστίας του νέου οργανισμού που προέβαλε η τότε κυβέρνηση είναι ένα σαθρό επιχείρημα, αφού από το νόμο προβλέπεται πως το αρμόδιο εικοσαμελές διοικητικό συμβούλιο του Δ.Ο.Α.Τ.Α.Π. καθώς και ο Πρόεδρός του διορίζονται απευθείας από τον εκάστοτε υπουργό παιδείας. Έτσι αντιλαμβανόταν η Δεξιά την αξιοπιστία και αξιοκρατία! Η Π.Α.Σ.Π. πιστεύει πως ο νόμος αυτός αποτελεί ευθεία προσβολή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα καθώς και της αξιοπιστίας του κράτους. Πιστεύουμε πως στρώνεται έντεχνα ο δρόμος για το σπάσιμο του κύκλου σπουδών και στην Ελλάδα καθώς και για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ζητούμε από τη σημερινή κυβέρνηση την άμεση αντικατάσταση του νόμου και εκφράζουμε την αντίθεσή μας στις συντηρητικές λογικές της Ν.Δ. και της Δ.Α.Π.-Ν.Δ.Φ.Κ., που υποβαθμίζουν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο.
Διεκδικούμε:
Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης της Παιδείας στο 7% του ΑΕΠ
Κατάργηση των νόμων για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ
Καμία αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων των ΚΕΣ. Η πολιτική αυτή πρέπει να καταδικαστεί από το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας. Πρέπει να υπερασπιστούμε το Δημόσιο και Δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας και να διασφαλίσουμε την αξία των πτυχίων μας
Κατάργηση του νόμου για την αξιολόγηση και την θέσπιση μιας αξιοκρατικής διαδικασίας αξιολόγησης. Αξιολόγηση των Πανεπιστημιακών Τμημάτων με ακαδημαϊκά κριτήρια και όχι με παρέμβαση ιδιωτικών, οικονομικών συμφερόντων-επιχειρήσεων
Ισότιμη συμμετοχή καθηγητών-φοιτητών στα Όργανα Συνδιοίκησης
Διατήρηση και επέκταση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα της Παιδείας
Κατάργηση των διδάκτρων σε όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών
Αρχικά το ζήτημα της αξιολόγησης θα ήταν καλό να εξεταστεί από θεωρητικής και ιδεολογικής άποψης. Εμείς θεωρούμε ότι στην ιστορία των κοινωνιών η αξιολόγηση ως έννοια έχει παίξει σοβαρότατο ρόλο άλλοτε συνδέθηκε με την ανάπτυξη, άλλοτε με την απόλυτη παρακμή.
Αυτό το γεγονός έχει και την περισσότερη σημασία για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε ως πολιτική έννοια την αξιολόγηση αφού είναι εμφανές ότι ως διαδικασία μπορεί να βρει εφαρμογή σε τελείως διαφορετικά αξιακά συστήματα. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι η αξιολόγηση ως προσωπική διαδικασία εφαρμόζεται καθημερινά από τον καθένα μας και συνεπώς η κοινωνική ζωή των ανθρώπων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αξιολόγηση ως προς ένα τυχαίο αξιακό σύστημα.
Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το θέμα πιο αυστηρά πολιτικά θα δούμε πως η αξιολόγηση ως σύστημα βασισμένο στις αξίες τις ισότητας και της δημοκρατίας απετέλεσε βασικό στοιχείο της σοσιαλδημοκρατικής και σοσιαλιστικής θεωρίας. Αρχικά λοιπόν δεχόμαστε την αξιολόγηση ως ιδέα που βασισμένη πάνω σε συγκεκριμένες αρχές θα μπορούσε να βρει θετική πρακτική εφαρμογή στο χώρο του πανεπιστημίου.
Το σημαντικότερο ζήτημα για μας είναι ο χαρακτήρας και οι στόχοι ενός τέτοιου συστήματος αξιολόγησης καθώς και η μέθοδος εφαρμογής του. Υπάρχει ανάγκη για ένα συνολικό σχέδιο δράσης στο ελληνικό πανεπιστήμιο που μπορεί να βρει εφαρμογή μέσω της αξιολόγησης. Μιας αξιολόγησης με χαρακτήρα απογραφής και αποτύπωσης της υπάρχουσας κατάστασης στο επίπεδο των αναγκών των ιδρυμάτων και όχι με χαρακτήρα πιστοποίησης πτυχίων και κατάταξης σχολών.
Πιστεύουμε σε ένα σύστημα αξιολόγησης όλου του φάσματος της εκπαιδευτικής διαδικασίας από το επίπεδο των υποδομών έως και τις σχέσεις διδάσκοντα – διδασκομένου. Το πρίσμα κάτω από το οποίο πιστεύουμε πως πρέπει να εφαρμοστεί η αξιολόγηση είναι αυτό της εύρεσης των πραγματικών αναγκών των ιδρυμάτων και η άμεση κάλυψη τους με τελικό σκοπό να φτάσουν όλα τα ιδρύματα στο ίδιο επίπεδο.
Τελικός στόχος του συστήματος αυτού είναι η εξασφάλιση, η εξυγίανση και η επέκταση του Ενιαίου Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Ο ρόλος των φοιτητών για μας θα πρέπει να είναι διακριτός, καθολικού χαρακτήρα και με καθοριστική σημασία για την εξαγωγή των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης. Απαιτούμε οι φοιτητές ως πλήρη μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας να έχουν το δικαίωμα να αξιολογούν την διδακτική διαδικασία, τους καθηγητές τους, τα συγγράμματά τους καθώς και την ποιότητα της παρεχόμενης φοιτητικής μέριμνας.
Φυσικά για εμάς εννοείται ότι για να δεχθούμε την αξιολόγηση ακόμη και με τους παραπάνω όρους πρέπει πρώτα να διασφαλιστεί ότι όλα τα παραπάνω θα αξιολογούνται με δημόσιο-οικονομικά και ακαδημαϊκά κριτήρια και όχι με ιδιωτικό-οικονομικά και κριτήρια αγοράς εργασίας, τα κριτήρια δηλαδή που προβάλλουν οι νεοφιλελεύθερες απόψεις. Δε ζητάμε μια αξιολόγηση που θα πιστοποιεί τις γνώσεις των φοιτητών με βάση τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, δεν είναι στόχος μας η δημιουργία αναλώσιμου εργατικού δυναμικού, στόχος μας είναι η καλύτερη δυνατή εκπαίδευση επιστημόνων ικανών να απαντήσουν στις ανάγκες της κοινωνίας για εργασία και γνώση.
Απαιτούμε μια αξιολόγηση που θα κάνει πράξη τον εκσυγχρονισμό του πανεπιστημίου και θα υπηρετεί την γνώση και όχι την οικονομία της αγοράς, ζητάμε ένα σύστημα που θα εξυπηρετεί τον ενιαίο χαρακτήρα των ιδρυμάτων και όχι ένα σύστημα που θα έχει δέσμια τα πανεπιστήμια της χώρας.
Ενδεχόμενη μείωση της συμμετοχής αντικατοπτρίζει μια συντηρητική - νεοφιλελεύθερη λογική που αποσκοπεί στην ενίσχυση του κρατικού παρεμβατισμού στα πανεπιστήμια και την αποδυνάμωση του φοιτητικού κινήματος. Τα σενάρια μείωσης της φοιτητικής συμμετοχής παραπέμπουν στην περίοδο 90’-93’ που η συμμετοχή των φοιτητών ως προς τα μέλη Δ.Ε.Π. μειώθηκε στο 40% από 80%. Αντίθετα από λογικές συντήρησης και οπισθοδρόμησης, το ζητούμενο στη σύγχρονη κοινωνία της γνώσης είναι η ενεργοποίηση του συνόλου των πολιτών και η απελευθέρωση των δημιουργικών τους δυνάμεων. Έτσι, και σε ένα σύγχρονο πανεπιστήμιο είναι απαραίτητη η ενεργοποίηση των φοιτητών, η ευαισθητοποίησή τους στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και η συμμετοχή τους στην εύρεση λύσεων και στη συνδιαμόρφωση των συνθηκών εκπαίδευσής τους, του προγράμματος σπουδών και εν τέλει της καθημερινότητάς τους. Η μείωση της συμμετοχής δεν λύνει ενδεχομένως προβλήματα εντάσεων στα όργανα, αλλά υποβαθμίζει την έννοια του συνδικαλισμού που είναι δημοκρατική κατάκτηση. Λύσεις σε προβλήματα δίνει η ποιοτική αναβάθμιση των εκπροσώπων των φοιτητών και όχι η ποσοτική τους μείωση. Πεποίθηση μας είναι ότι πρέπει να κατοχυρωθεί η ισοτιμία μεταξύ φοιτητών και μελών Δ.Ε.Π. στα όργανα. Επιδίωξη μας είναι η διεύρυνση της συμμετοχής των φοιτητών στο 100% των μελών Δ.Ε.Π.. Δεν υποχωρούμε στα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος και εναντιωνόμαστε κάθετα σε οποιαδήποτε μείωση της φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης. Ως ενεργοί φοιτητές πιστεύουμε σε ένα μαζικό, διεκδικητικό, προοδευτικό φοιτητικό κίνημα ικανό να προασπίσει τα φοιτητικά κεκτημένα αλλά και να προωθήσει ρηξικέλευθες πολιτικές. Με βάση τον νόμο πλαίσιο του 1268/82 για τη διοίκηση του πανεπιστημίου, οι φοιτητές μέσω του φοιτητικού συλλόγου και των παρατάξεων έχουν δικαίωμα ισότιμης συμμετοχής στα όργανα συνδιοίκησης όλων των βαθμίδων. Πιστεύουμε πως με την συμμετοχή στα όργανα αυτά οι φοιτητές μπορούν να ελέγξουν σε κάποιο βαθμό τις αυθαιρεσίες του καθηγητικού κατεστημένου και όπου μπορούν να διορθώνουν προβλήματα. Επιπλέον θεωρούμε πως είναι ένας χώρος που συμμετέχουμε με συνέπεια και σοβαρότητα, καταθέτουμε τις προτάσεις μας για την βελτίωση του πανεπιστημίου και την προάσπιση και διεύρυνση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στους μαζικούς χώρους των γενικών συνελεύσεων, στη συνδιοίκηση, σ’ όλους μας τους αγώνες, με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και με πίστη στις θέσεις και τις απόψεις μας. Ως συνδικαλιστική παράταξη αγωνιζόμαστε για το πανεπιστήμιο του σήμερα με στόχο την κοινωνία του αύριο. Είμαστε μια παράταξη με στόχο την κοινωνία, οι απόψεις μας δεν τελειώνουν στην εκπαίδευση, αρχίζουν όμως από αυτή διότι για μας η παιδεία αποτελεί τη θεμέλιο λίθο της κοινωνίας, της δημοκρατίας και της ισότητας. Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισοτιμίας, ισονομίας και αλληλεγγύης. Για μια κοινωνία των ίσων δικαιωμάτων σε εκπαίδευση και εργασία, ενάντια στο ρατσισμό, για οικονομική και πολιτική δημοκρατία, για την εδραίωση ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους με σεβασμό στην ανθρώπινη εργασία, για ένα κόσμο ειρήνης και συνεννόησης μακριά από ιμπεριαλιστικές λογικές.
Με τον όρο φοιτητική μέριμνα εννοούμε όλες εκείνες τις λειτουργίες και τα ζητήματα που αφορούν στην ποιότητα ζωής και στη διαβίωση των φοιτητών εκείνων κυρίως που σπουδάζουν μακριά από το τόπο μόνιμης κατοικίας τους.
Είναι ένα ζήτημα για μας που διαμορφώνει καθοριστικό ρόλο στην ορθότερη και πιο ολοκληρωμένη λειτουργία των σύγχρονων ιδρυμάτων. Σε συνάρτηση και με την δυσκολία της μέσης ελληνικής οικογένειας να συντηρεί ένα δεύτερο σπίτι (στην καλύτερη περίπτωση εάν ο φοιτητής στην οικογένεια είναι ένας) λόγω της γενικότερης σημερινής οικονομικής κατάστασης των μεσαίων και χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων, το ζήτημα της φοιτητικής μέριμνας αποκτά για μας ακόμη μεγαλύτερη σημασία.
Ο πρώτος τομέας της φοιτητικής μέριμνας είναι η στέγαση των φοιτητών, ένας τομέας που δυστυχώς βρίσκεται σε πολύ δεινή θέση σήμερα. Σε πάρα πολλά πανεπιστήμια της χώρας απουσιάζουν παντελώς έστω και οι στοιχειώδεις υποδομές εστιών, και σε ακόμη περισσότερα οι ήδη υπάρχουσες είναι εξαιρετικά μικρές ή και απαρχαιωμένες με βασικές ελλείψεις όπως αυτές της επαρκούς θέρμανσης των δωματίων. Επιπλέον αν και οι εστίες καλύπτουν ένα αριθμό φοιτητών η ποιότητα της παρεχόμενης στέγασης είναι τουλάχιστον κάτω του επιτρεπτού μέσου όρου του επιπέδου της ανθρώπινης διαβίωσης και έτσι έρχονται και σε αντίθεση με το υπέρογκο αναφορικά με την ποιότητα τους ποσό που καλείται το πανεπιστήμιο να πληρώνει κάθε μήνα. Όλα αυτά τα γεγονότα δεν μπορούν παρά να μας προβληματίζουν.
Θέση της Π.Α.Σ.Π. είναι ότι στο πλαίσιο της Δημόσιας και Δωρεάν παιδείας η κρατική παρέμβαση σ’ αυτόν τον τομέα θα πρέπει να στραφεί προς την κατεύθυνση ανέγερσης εστιών ικανών να καλύψουν όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές.
Δεν πιστεύουμε στις ημίμετρες λύσεις επιδότησης ενοικίου παρ ’ όλα αυτά βέβαια αναγνωρίζουμε την χρησιμότητα του σχεδίου αυτού μόνο όμως ως μεταβατικού σταδίου έως ότου ανεγερθούν νέες εστίες. Φυσικά για μας δεν είναι μόνο η ποσότητα καθοριστικός παράγοντας για την στέγαση αλλά και η ποιότητα αυτής.
Απαιτούμε εστίες με υψηλές προδιαγραφές διαβίωσης που θα παρέχουν όλες τις ανέσεις στους οικότροφους φοιτητές. Δεν ζητάμε χώρους «μπουντρούμια» αλλά χώρους πραγματικής φιλοξενίας των φοιτητών. Στους άξονες των αρχών μας προσβλέπουμε και αγωνιζόμαστε για διεύρυνση της φοιτητικής μέριμνας και αναβάθμιση της ποιότητας της.
Απαιτούμε από το πανεπιστήμιο και το κεντρικό κράτος την ανέγερση εστιών σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας. Παλεύουμε για μια πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία.
Ο επόμενος και εξίσου σημαντικός τομέας της φοιτητικής μέριμνας είναι αυτός της σίτισης. Για μας στο σύγχρονο δημόσιο πανεπιστήμιο είναι αυτονόητο το δικαίωμα των φοιτητών στη δωρεάν σίτιση. Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά η πραγματικότητα μας διαψεύδει. Στα ελληνικά πανεπιστήμια η σίτιση δεν παρέχεται καθολικά δωρεάν. Είναι πολλά τα ιδρύματα εκείνα που αναγκάζουν τους φοιτητές να αγοράζουν το φαγητό της λέσχης. Επιπροσθέτως η ποιότητα του φαγητού είναι αν όχι κατώτατη, στις περισσότερες περιπτώσεις κατώτερη.
Στο σημείο αυτό θεωρείται επιβεβλημένη η εξήγηση του καθεστώτος λειτουργίας των λεσχών. Με νόμο της κυβέρνησης της Ν.Δ. την λειτουργία των εστιών δεν την αναλαμβάνει το Ε.Ι.Ν. (Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας) όπως γινόταν μέχρι πρότινος άλλα θα προκυρήσσεται μειοδοτικός διαγωνισμός. Με αυτό τον τρόπο όμως ανοίγει ο δρόμος για την καθολική ιδιωτικοποίηση της φοιτητικής λέσχης, κάτι που δεν μπορεί να μας βρει σε κανένα σημείο σύμφωνους.
Θεωρούμε πως ο νόμος αυτός είναι μια κατά μέτωπον επίθεση της τότε κυβέρνησης της Ν.Δ. κατά του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η Π.Α.Σ.Π. υποστηρίζει τις προσπάθειες του Ε.Ι.Ν. έστω και με αυτό τον τρόπο να αναλάβει την διαχείριση της φοιτητικής λέσχης, πλην όμως απαιτούμε συγχρόνως από αυτό την ουσιαστική ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης σίτισης.
Κλείνοντας θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι θέση μας για την διαχείριση της φοιτητικής μέριμνας είναι ότι αυτή θα ήταν καλύτερο να περάσει στη διοίκηση του πανεπιστημίου στα πλαίσια της διοικητικής του αυτοτέλειας που προτείνουμε.
Η Π.Α.Σ.Π. κρίνει μια τέτοια εξέλιξη σε συνάρτηση και με την αξιολόγηση ως ένα θετικό βήμα που δύναται να δώσει την απαραίτητη και πολυαναμενόμενη ώθηση στο ελληνικό πανεπιστήμιο.
Υποστηρίζουμε την διοικητική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων διότι θεωρούμε πως οι άνθρωποι που εργάζονται και παράγουν γνώση μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου είναι και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι για να αντιμετωπίσουν και τα ζητήματα που αφορούν το ίδρυμα.
